Onderzoekers van de University of Copenhagen hebben een nieuw markeersysteem ontwikkeld om vervalste producten tegen te gaan. Dit zijn bijvoorbeeld vervalsingen van medicijnen, levensmiddelen, designerkleding en accessoires. Het systeem dat over een jaar op de markt kan zijn, is waterdicht doordat de markeringen compleet willekeurig zijn.
Bestrijding van vervalste producten
Overal ter wereld lijden bedrijven aanzienlijke schade door de productie van nagemaakte goederen. De criminelen die hierachter zitten geven niks om internationale patenten en zetten mogelijk ook mensenlevens op het spel. Het vervalsen van medicijnen en levensmiddelen is natuurlijk nooit zonder risico.
Maar de onderzoekers geloven dat ze een goede stap hebben gemaakt in de bestrijding van het fenomeen. Hun systeem is volgens hoofdonderzoeker Thomas Just Sørensen het veiligst in de wereld. Hij is universitair hoofddocent scheikunde aan de Deense universiteit en beschrijft het systeem als volgt: “Als de consument een gecertificeerde handelaar van een gemarkeerd product vraagt om de authenticiteit te controleren, kan hij direct een database raadplegen om dit uit te zoeken.”
De kans dat twee producten dezelfde ‘vingerafdrukken’ hebben – dezelfde digitale sleutel – is zo klein dat het praktisch onmogelijk is, legt Sørensen uit. “Het komt ongeveer overeen met een kans van 1 op een 6 met 104 nullen.”
Lees hier meer over het opsporen van namaakgoederen
Werking van het systeem
Maar hoe creëer je nou een markeercode op basis van willekeur? Het is eigenlijk kinderlijk eenvoudig: je neemt een grote emmer zand en verdeelt het in drie kleinere kuipjes. Vervolgens voeg je aan elk kuipje een zeldzame metaalsoort toe, namelijk europium, terbium en dysprosium. Dit zijn metalen die oplichten wanneer ze worden blootgesteld aan een specifieke golflengte van licht, en elke zandkorrel absorbeert deze elementen. Na dit proces gooi je de kuipjes terug in de emmer, die de basis vormt voor het markeersysteem.
Het markeren doe je door een stukje tape door de emmer te halen waar duizenden zandkorrels aan blijven kleven. Dit creëert een uniek patroon van slechts een paar millimeters dat op verschillende manieren in het product verwerkt kan worden. En omdat de zandkorrels zo minuscuul zijn, is het patroon niet te falsificeren. Het patroon wordt vervolgens op drie manieren gefotografeerd waardoor de samenstelling van europium, terbium en dysprosium duidelijk wordt. De drie foto’s worden daarna gecombineerd tot één afbeelding, gekoppeld aan het product en opgeslagen in een database.
Mensen die in het bezit zijn van een gemarkeerd product kunnen deze laten scannen bij een aangesloten winkelier die het patroon kan scannen. Wanneer de patronen dan niet 100 procent identiek zijn is er sprake van vervalsing: een simpele oplossing voor een complex probleem.
De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in Science Advances.
